Ik moest kloppen want de bel deed het niet,

Ik moest kloppen want de bel deed het niet,

Jaja Malawi-verhaaltjes lezers. Daar zijn we weer! We hebben jullie weer ff vol spanning laten wachten. Jullie zullen nu wel weer smachten naar een verhaal van C. & C. uit het verre Malawi?! Nou gelukkig voor jullie, hebben we weer een BEETJE tijd gevonden om een verhaal te typen. Deze keer wordt het ook een extra lang verhaal. (alsof de andere verhalen nog niet lang genoeg waren J HAHA). We liggen namelijk weer een week achter, dus gaan we ff wat insights geven over twee weken geleden. We hopen dat het verhaal van afgelopen week zo snel mogelijk volgt.

We starten met zaterdag 3 juni. wow dat lijkt al weer 6 weken terug! Ff in ons geheugen graven…please wait a moment… Owja we hebben deze zaterdag het hele ziekenhuis doorgelopen en iedereen rond gebeld. We wilde meer duidelijkheid over de trip naar verschillende gezondheidsinstellingen in het noorden die zondag zou beginnen. Helaas zonder succes, want uiteindelijk krijgen we te horen dat de trip verzet is naar een nog onbekende datum. ’s Avonds ontvangen we ons eerste bezoek. Vlaggen uit! Jaja nu we meer tijd hebben, kunnen we nog meer integreren en socializen. We krijgen bezoek van twee Nederlandse meiden die we hebben ontmoet in Lilongwe bij Kamuzu College of Nursing. We koken samen heerlijke pasta, die we daarna heerlijk op smullen. Het is een gezellige avond. Wel apart om weer een avond met Nederlanders door te brengen.
Zondag 4 juni, onze aller eerste rust/chilldag hier in Malawi. Een echte zondag, met uitslapen, tot 11.30 in je bed liggen, niets doen (zelfs geen was) en lekker wandelen in het zon overgoten Mzuzu en genieten van de omgeving. Weer een nieuw stukje van Mzuzu ontdekt.
Woensdag 7 juni. Nogmaals gaan we op zoek naar de juiste personen voor de juiste informatie over de trip. Gaat de trip nu wel of niet door komende zondag? Echt veel verder komen we niet. Ook regelen we wat dingen voor een weekendje weg over een paar weken. ’s Avonds krijgen we weer bezoek van de Nederlandse dokter. Ze komt bij ons eten, het is een heel gezellige avond! Voor dat we het wisten was het al weer 21.00 uur.
Vrijdag 9 juni. We hebben trouwens nog steeds geen Nsima gegeten. Dat is hier het product wat de mensen eten, gemaakt van maïsmeel. Zoals wij aardappels eten, eten ze hier altijd Nsima. Het is echt erg dat we dat nog steeds niet gegeten hebben. We hebben al kei veel uitnodigingen gekregen van mensen die het voor ons wilde maken, maar het is er nog niet van gekomen. Nu gaan we zaterdag 10 juni bij de nonnen dineren en gaan we Nsima eten. We hebben er zin in, de nonnen zijn kei leuke vrouwen! Vrijdag spreken we ook met de Health Coördinator over de trip. Na wat heen en weer gebeld vrijdagavond en zaterdag is het dan eindelijk definitief. We gaan zondag 11 juni op de trip met de dokter, een verpleegkundige een verpleegkundige van het psychiatrisch ziekenhuis van St. John’s, chauffeur en wij twee. Yes!!! We hebben er super zin in.
Zaterdag 10 juni, een boterham met kaas en verse tomaat van de local market. Héérlijk. Om 3.00 PM komen we aan bij het internetcafé. Lekker effe een uurtje surfen, dachten wij. Niet dus! Vandaag had de eigenares besloten om het internetcafé om 3.00 PM te sluiten in plaats van 4.00 PM. Spontaan barsten wij in lachen uit, wat doorging tot bedtijd. “s avonds gingen we naar de nonnen om samen te dineren. Ze hebben een heerlijke maaltijd voor ons op tafel gezet, waaronder nsima. Het valt helemaal niet tegen. We genieten van de maaltijd en liggen weer in een deuk met de nonnen. Na de maaltijd kijken we nog samen met de nonnen de world cup op tv. Argentinië tegen de Ivoorkust. De nonnen zijn net zo fanatiek als de Nederlandse. De nonnen kruipen bij wezen van spreken ook in de tv! Na een super gezellige avond nemen we afscheid van de nonnen. Het was weer een lange dag, tijd om in bed te kruipen.

Cynta
Maandag 5 juni
Ik begin opgewekt aan deze week. Ik heb zin om weer aan de slag te gaan. Op de afdeling gekomen, komt er al snel weer een opname, die ik voor mijn rekening neem. Ook komt er een patiënt op de afdeling die er een week geleden ook heeft gelegen. Die patiënt is toen naar een ander ziekenhuis gegaan, maar is nu weer terug. Een dag later is het patiëntje dood. ’s Morgens loop ik de doktersronde met de hoofdarts van het ziekenhuis. Het is een erg lange, interessante en leerzame doktersronde. De arts legt van alles uit en laat ons ook meedenken. Hij is zo enthousiast, dat ik ook honderden vragen op hem afvuur. Bij elkaar heeft de doktersronde ongeveer twee uur geduurd. Heb ik er voor gezorgd dat alle orders van de arts werden uitgevoerd. Sommige heb ik zelf uitgevoerd en andere aan collega’s overgedragen.
Dinsdagmorgen 6 juni ga ik alleen naar het ziekenhuis. Christel moet wat dingen voorbereiden. Het is wel apart om alleen in de kapel te zitten en daarna alleen in de Multi Disciplinaire Overdracht. Op de afdeling ligt er een patiëntje zeer slecht. De arts wordt er bij gehaald en er wordt een infuus in de hals geplaatst, ook wordt er een lumbaalpunctie uitgevoerd. Bij beide assisteer ik de arts. Nadat de nodige medicatie is gegeven en het patiëntje weer op zijn bed ligt geef ik het patiëntje samen met een andere verpleegkundige een badbeurt op bed. Dit is de eerste keer dat ik dit hier doe. Normaal wassen de guardians (familie) de patiënten. Het was raar maar waar een indrukwekkende gebeurtenis. Om weer eens een patiënt te wassen die ook nog erg slecht lag.
Donderdag 8 juni. Op de afdeling gekomen stel ik voor om de patiënten te verdelen onder de verpleegkundigen. Dit vinden mijn collega’s een goed idee. Ik heb twee patiënten voor mij alleen, super gaaf patiënt gericht verplegen. De hele dienst zorg ik voor de twee patiënten. Soms overleg ik met collega’s over de juiste behandeling, de rest van de zorg voer ik zelfstandig uit. Een erg leerzame dag! Donderdagmiddag komt er een werknemer van de administratie de afdeling op gelopen. Tot mijn verbazing komt hij naar mij met 2 best dikke enveloppen. 1 envelop voor mij en een voor Christel. Ik ben nieuwsgierig en open die van mij. De leraren van de HBOV hadden ons gevraagd om een brief te schrijven en naar school te sturen met de eerste indrukken van het stageland en de stage. Die brieven hadden de leraren gebundeld en naar alle studenten die in het buitenland zitten gestuurd. Super tof! Bedankt Leny en Rob!!!
Vrijdag 9 juni, loop ik weer de doktersronde met de hoofdarts. Dit keer staan we wel 20 minuten stil bij een patiëntje met kanker waar de arts uitgebreid over uitlegt en al mijn vragen beantwoord. Weer een interessante doktersronde.
Ik heb deze week weer erg gelachen met je collega’s. ik voel me echt deel van het team, dat geeft een fijn gevoel.

Christel
Maandagochtend werd ik wakker met het bericht dat Jong Oranje europees kampioen was geworden. Zo blijven we op de hoogte van de ontwikkelingen in Nederland. Op de afdeling begonnen met de ronde van de clinical officer. Net als de laatste weken was het rustig, er bleven 7 patiënten over. Met collega’s gehad over familie en studie. Interessante verhalen, andere cultuur. Voor de rest van de dag geen nieuwe opnames, de dienst afgesloten met de medicijnronde en overdracht aan de verpleegkundige voor de nacht.
Dinsdagochtend thuis gebleven, ik heb wat voorbereidend werk voor school gedaan. Het was een productieve ochtend, ik was tevreden. Dinsdagmiddag terug op de afdeling, gevraagd hoe de ochtend was geweest. Eén nieuwe opname en er lag een patiënt slecht. De vital signs gedaan samen met een student. Na de vital signs uitgelegd aan de student hoe wij werken met verpleegkundige diagnoses. Wel leuk om hier met verpleegkundige-studenten over te discussiëren en ideeën uit te wisselen.
Donderdagochtend, in de kapel hadden we weer een boekje met liedjes te pakken. Konden we weer meezingen. Op de afdeling werd mij helaas verteld dat de patiënt die dinsdag slecht lag, was overleden. In de ochtend mij bezig gehouden met een nieuwe opname. Ik ging SOAPIE uitwerken. Dit betekent verpleegkundige diagnoses stellen en daaruit vloeiend interventies stellen. Een goede methode. Op deze manier was ik echt geconcentreerd en specifiek met de zorg voor de patiënt bezig. Met behulp van een collega de anamnese gedaan, vital sigs gedaan en interventies uitgevoerd. De ochtend vloog voorbij. ’s Middags was er weer een nieuwe opname. Ik had graag infuus willen prikken, maar helaas de vene waren niet duidelijk genoeg zichtbaar. Rond 3.00 Pm kwam Cynta langs op de afdeling, ze had twee verrassingen. Ik had een kaart van thuis gekregen, echt helemaal super!! Het deed mij goed om post te krijgen vanuit thuis. De tweede verrassing, zou Cynta mij ’s avonds geven. De middag afgemaakt met het assisteren bij katheteriseren. Weer een nieuwe verpleegkundige handeling voor de eerste keer gezien. “s avonds de brieven van school. Echt hele leuke brieven met vele herkenbare situaties. Wel typisch want de brieven kwamen uit Suriname, Zweden, Tanzania enz. Na het lezen van de brieven wil ik mijn slaapkamer opendoen voor het aanzetten van de telefoon. Ik had alleen één probleempje, in mijn broekzak zat de sleutel van de linnenkamer in het ziekenhuis. Terug naar de afdeling waar ik met een lachend gezicht de sleutel kwam brengen. Ze waren de sleutel al kwijt maar konden er wel om lachen. Echt weer een mutsen-actie!!!
Vrijdag, er stond een klinische les op de planning. Een verpleegkundige die in de nacht had gewerkt, gaf de klinische les. Bewondering en respect voor haar, aangezien de nachtdienst hier van 5.00 Pm tot en met 8.30 Am is! Lopend door het ziekenhuis, zie ik een herkenbaar gezicht. Is dat de patiënt met de brandwonden die een week geleden op de afdeling lag? Ik vraag het na aan de verpleegkundige en mijn vermoeden word bevestigd. Ze kwam voor controle naar het ziekenhuis. Gevraagd aan de patiënt en de verpleegkundige, of ik mee mocht kijken. Dit was geen probleem. De wonden waren aan het genezen. Ik ben blij en tevreden voor de patiënt. Terug op de vrouwenafdeling, meegelopen met de ronde van een nieuwe clinical officer. Een goeie en leuke clinical officer. Na de lunch, terug op de afdeling. Protocollen voor infectiepreventie gekopieerd en een collega een stukje laten schrijven voor mijn leerdoelen. De middag druk en actief afgesloten, omdat er een patiënt in kritieke toestand lag. Nadat we verschillende interventies hadden gepleegd en de clinical officer er ook naar had gekeken, was de situatie onder controle. Overdragen en toen liep ik met mijn collega het ziekenhuis uit.
Het was weer een drukke stageweek met veel belevenissen en gebeurtenissen. De weken vliegen hier echt.

Vol spanning pakken we zaterdagavond in voor de trip. We zijn erg benieuwd. We laten jullie nog even in onwetendheid. We kunnen in ieder geval verklappen dat het weer minstens drie pagina oplevert!!